15 Februari 2016

Net zoals de puppy’s het tijd vinden om het nest te verlaten, vinden wij het ook oke zodat het leven weer een gewone invulling zal krijgen. 8 drukke weken met heel veel gezellig bezoek, het met z’n allen racen door de keuken en het spelen met mama Gina en grote zus Daisy terwijl Ruud en ik er samen tussen zaten, zien hoe ze nieuwe dingen ontdekken tijdens de schaarse momenten buiten in de tuin, de tevreden geluidjes als ze slapen in de meest heerlijke ontspannen houdingen, het knuffelen en het heerlijke puppyluchtje; ik ga het allemaal missen! Maar wat ik niet ga missen is…de enorme poepfabriek! Vele kranten en keukenrollen hebben we er door gedraaid. De wasmachine maakten overuren want elke dag toch schone kleedjes/vetbedden in de ren. En niet te vergeten, de enorme kelen die ze op konden zetten als ze uit de puppyren wilde; maar dat was dan ook wel weer komisch.

De laatste dagen met z’n allen heb ik nog veel foto’s gemaakt.

Inmiddels hebben we afscheid genomen van 4 van onze kanjers. Dat afscheid nemen daar ben ik niet zo goed in maar wat ben ik blij met de baasjes waar onze puppenkinders mogen opgroeien tot zelf-verzekerde, liefdevolle Staffies. Wij hopen dat onze puppy’s en hun baasjes heel lang van elkaar plezier mogen hebben en vooral een heel lang hondenleven mogen genieten van elkaar!

Wat waren wij blij verrrast toen we Johan geboren zagen worden! Heel lang hebben wij gehoopt dat Johan bij ons in de buurt mocht blijven en beschikbaar mocht blijven voor de kennel. Zoveel geweldige reactie hebben we gekregen op dit mooie mannetje, onze Country Cassanova of Staffalicious. Maar dit plan kwam te vroeg. Johan is niet alleen mooi om te zien maar hij heeft ook een heel fijn karakter; wil alles ontdekken en had soms geen tijd om te knuffelen. Kereltje wat kon jij toch altijd heerlijk liggen slapen! Maar o wee als je wakker werd en wij waren niet in de buurt…tjonge wat kon jij een keel opzetten. En als je ons dan zag stond je rechtop in de bench te kwispelen. Onweerstaanbaar! Maar niet getreurd want Johan heeft een fantastisch ‘forever home’ gekregen bij Jaap & Martine en hun dochters Jip en Pien in Loosdrecht. En de afstand is ook niet echt een wereldreis dus we zullen Johan vast nog geregeld zien.

Mika, Canella Coloured of Staffalicious, ons enige rode puppenkind in dit nest. De kleur waar we ooit voor zijn gevallen en welke nog steeds Ruud zijn voorkeur heeft. Deze kleine mooie rooie dame heeft ons doen verbazen door haar vele capriolen en haar vele gezichten. Een tante met een pittig karaktertje maar met een blik waar je verliefd op wordt en waardoor ze je helemaal inpakt. Mika kon het geweldig goed vinden met grote zus Daisy. Knappe, lieve Mika gaat een geweldig (nu al verwend) leven krijgen bij Kimberley en Kevin in Tilburg.

Jari was in onze roedel een brindle ventje wat niet echt opviel maar zeker aanwezig was als ze met z’n allen door de keuken renden want dan kwam hij geregeld even op schoot om een knuffel te halen
maar hij deelde zelf ook graag kusjes uit. Dit mooie donkere ventje met zijn zachte karakter zal een groot deel van de tijd doorbrengen met Missy; onze eerst geboren Staffalicious pup. Missy woont namelijk bij de ouders van Mandy, het vrouwtje van Jari.

Tara en zusje Mika waren samen de aanvoerders van het stel. Deze dames konden de boel aardig op stelten zetten. Heel stiekem noemden we Tara weleens Terror Tara. Tara deed ons verbazen hoe snel zij mooie stafford-oortjes had! Tara was echt toe aan een nieuwe uitdaging en die gaat ze krijgen in Amsterdam bij Kevin en Nathalja.

Inmiddels heb ik Charlie ingeschreven voor de puppycursus op de Kynologen Vereniging in Nieuwegein. Ook zullen we een paar keer deelnemen aan de ringtraining want ik heb haar ook ingeschreven voor haar eerste show/keuring op de Jonge Hondendag van de SBTCN op 24 april. Ze is dan net 4 maanden en mag dan meedoen in de babyklasse.

Op 1e Pinksterdag, 15 mei 2016, zal de 3e Staffalicious-wandeling plaats vinden. Dit keer gekoppeld aan een goed doel, namelijk KIKA! Hierover zal binnenkort bij de baasjes van het Staffalicious nageslacht
een uitnodiging op de mat vallen……

8 Februari 2016

Het afscheid komt steeds dichterbij! De pups zijn nu ruim 7 weken oud.Nog een paar dagen en dan zullen de fantastische pups van Gina & Buffel ons gaan verlaten. Dat zal wel even slikken worden…. MAAR…..Charming Chica of Staffalicious, roepnaam Charlie, blijft bij ons wonen!

Afgelopen donderdag zijn alle pups gechipt; nu hebben ze officieel hun NHSB-nummer en er is DNA afgenomen. De puppymappen zijn bijna klaar, de puppybandjes en lijnen, die ik zelf maak, zijn bijna allemaal klaar en de puppypakketten staan goed gevuld in de kelder; ondanks dat dat het einde inluidt vind ik het altijd leuk om te doen. Het geeft mij het gevoel dat ik de pups ‘verwend’ naar hun nieuwe thuis laat gaan.


Zaterdagmiddag van 14.00 uur – 15.30 uur hebben we de puppyparty gehouden op de Kynologenvereniging in Nieuwegein. Gelukkig met hulp van vriendin Willeke en vriendinnetje Janneke; super fijn en nodig zodat wij o.a. maar 1x hoefde te rijden voor alle spullen en meer kans hadden om met mensen te praten en om foto’s te maken.

Alle bijna pupeigenaren waren aanwezig om te zien hoe hard hun hondje weer was gegroeid, om met ze te knuffelen en te spelen. Natuurlijk was ook Buffel er met zijn baasjes Rob en Jacqueline Boots van kennel Jarostaffs. Het ging super met Gina, Daisy en Buffel en 7 puppenkinderen. In het begin zaten de pups nog veilig afgescheiden maar toen de bijna baasjes, na een kopje koffie/thee, met de pups gingen
knuffelen en de meeste spontaan op de grond gingen zitten, liep op een gegeven moment alles los en langs en naast elkaar. Buffel was heel erg nieuwsgierig en lief naar zijn nageslacht. Het leek er echt op dat Buffel net zo trots was als zijn baasjes. En natuurlijk zijn wij ook super trots op onze hondjes en op hoe het allemaal gelopen is! Toen iedereen weg was en wij aan het opruimen waren, kregen de pups van Gina even een slokje melk en eenmaal thuis hebben ze allemaal heeeel lang geslapen.

Zondagochtend scheen het zonnetje, het was wel fris en het waaide maar toch hebben we de pups om de beurt even met Gina en Daisy in de tuin laten lopen. Sommige vonden het nog wat eng maar het ging al beter dan
eerder de afgelopen week want er waren er ook bij die vrolijk achter Gina en Daisy aan renden. En een enkeling protesteerde zelfs toen ze naar binnen moesten.

We zijn er wel achter dat het met een winternest niet meevalt om de pups voor een groot deel zindelijk te krijgen voordat ze het nest verlaten. Meestal doen ze het netjes op de krant maar er valt voor de bijna baasjes nog veel aan te doen deze keer. Het valt ook niet mee als je nog zo klein bent en het is geregeld slecht weer!

Wij gaan nog een paar dagen genieten en veel foto’s maken van alle puppenkinders bij elkaar……..

2 Februari 2016

Het is 2 weken geleden dat er een nieuwsbericht verscheen! En dat tijdens de puppytijd; maar het ging gewoon echt niet lukken. Meer dan een week heb ik griep gehad en dat was niet echt handig met een nest puppy’s. Maar net als moeders met kleine kinderen; mama kan niet ziek zijn! Alles moest natuurlijk gewoon doorgaan, Gina en Daisy 4 tot 5 keer per dag naar buiten uitlaten, Gina en puppy’s meerdere keren per dag eten, soms 2x per dag het hok schoonmaken, meerdere keren per dag met z’n allen spelen in de keuken en inmiddels ook aan nieuwe dingen laten wennen. Maar natuurlijk ging ook het bezoek wel gewoon door, toekomstige puppybaasjes die willen komen knuffelen en zelf foto’s maken. Maar ook familie en vrienden van onszelf die willen komen kijken; er wordt wat afgeknuffeld!

De ontwikkeling van de pups gaat echt in een sneltreinvaart. In 2 weken tijd veranderen ze van onzeker wiebelend op hun pootjes naar racend zonder rem door de keuken! En van knus elkaars warmte opzoeken naar happen waar je happen kunt. Staart, oren maar ook elkaars bekjes vasthouden tot er 1 begint te janken! Het hoort er allemaal bij. Ze ontdekken allerlei nieuwe dingen maar hun interesse is groot en we merken nu al dat er steeds meer uitdaging moet zijn voor ze. Dus werd het tijd voor de ontdekkingsreis in de veranda en eventjes 10 minuten naar buiten. In de veranda durven ze inmiddels wat meer maar buiten was toch wel een schok. Het waaide en het geluid van het verkeer maakte de grootste druktemakertjes ineens weer vreslijk onzeker en onder de indruk. Dat is natuurlijk niet gek want hoe eng is het als je ineens in een veel grotere wereld bent terwijl jezelf nog maar zo klein bent. Wij ondervinden deze keer dat een winternest, wat socialisatie betreft, wel veel meer beperkt. Het B-nest was 6 weken later geboren en we hadden toen een paar mooie weken al vroeg in Maart en zij zaten dus geregeld in de buitenren. Nu kunnen de pups echt niet lang naar buiten want het is veel te koud. Wel nemen we ze op de arm mee naar buiten om indrukken op te doen en te wennen aan de geluiden van buiten.

Afgelopen vrijdag zijn de pups gecheckt door dierenarts Alix van Zijl van Dierenkliniek Benschop-Oudewater. Ook hebben ze hun eerste inenting gehad en tevens hun eerste autoritje. Allemaal erg spannend maar fijn om
te horen dat de pups er goed uitzien en dat ze gezond zijn.

Maar dat gezondheid zomaar van het een op het andere moment kan veranderen hebben we afgelopen weekend nog mogen ervaren. Pffff! Gina heeft vorige week een paar keer haar eten terug gegeven (lees uitgekotst) aan de pups. Dit is instinctief en gebeurt in de natuur ook; maar ze heeft het zelf zo hard nodig! We laten haar als ze zelf net gegeten heeft nu niet meer bij de pups. Maar in een onbewaakt ogenblik gebeurde het afgelopen zaterdagochtend nog een keer. Maar zaterdagmiddag spuugde ze weer! En dat was niet bij de pups. Het werd een weekend vol kotskotskots, zucht, arme Gina! Zaterdagavond nog contact gezocht met een dierenarts en die vertelde dat er wel wat heerste en adviseerde om alle honden op gekookte kipfilet en rijst te zetten. Licht verteerbaar; en lekker dat ze het vonden! Maar zo’n virus is niet zo handig voor een zogende teef. Gina voelde zich 1,5 dag niet echt fijn. Maar ook de pups kregen er een staartje van mee, ook zij hebben gespuugd maar hadden er verder geen last van gelukkig. Alhoewel het wel heel zielig is om zo’n klein hummeltje te zien spugen met veel moeite. Tijdens de puppytijd draait er iedere dag een wasmachine extra maar dit weekend heeft ie overuren gedraaid! Omdat inenten en ontwormen niet op dezelfde dag kan dachten we dit zondag te doen, maar vanwege al het spugen en het aangepaste eten hebben we het maar even uitgesteld. Tot maandagavond hebben we kip en rijst gevoerd, dinsdag weer gewoon, woensdagochtend dan maar ontwormen.

De toekomstige puppybaasjes zijn al aan het aftellen maar er staat eerst nog het e.e.a. in de agenda voor de pups. Donderdag komt de chipper van de Raad van Beheer en zaterdag hebben we onze eerste puppyparty op de kynologenvereniging in Nieuwegein van 14.00 uur tot 15.30 uur. En ondertussen genieten wij elke dag nog van de speel- en stoeipartijtjes en de knuffelsessies!!!! Wij denken nu nog niet aan afscheid nemen……

18 Januari 2016

Afgelopen zaterdag zijn de pups weer gewogen en ontwormd. Alle pups wegen nu meer dan 2 kilo! Ze vinden de brokkenpap en vleespap dan ook heel lekker; de een moest net wat meer aansturing hebben om te beginnen met eten terwijl juist bij een ander de rem erop moest want die at anders veel te veel. Maar ze beginnen het stuk voor stuk te begrijpen; eten rustiger en stoppen nu ook , vol is vol.

Staand aan de melkbar

Het weekend was erg druk en gezellig, veel toekomstige baasjes hebben ‘hun’ pup weer kunnen knuffelen. We hopen dat we een mooie overeenkomst kunnen maken voor pupje Bruin; maar omdat dit goed doorgesproken en er goed over nagedacht moet worden kunnen we hier nog geen uitsluitsel over geven. Alle partijen moeten in deze tevreden zijn en ook hier geldt dat de liefde voor de pup het belangrijkste is! Maar er staan zelfs mensen voor in de rij! Dus pupje Bruin gaat ongetwijfeld een goed thuis krijgen! Ook voor pupje Geel waren mensen erg enthousiast maar noodlot bepaalde anders; het toekomstige baasje was ongelukkig gevallen en ziekenhuis, gips en een lang en onzeker herstel heeft hen doen besluiten om af te zien van de pup. Helaas! Maar ook voor dit mooie meisje geldt dat het allemaal goed komt! Al onze pups gaan altijd best wel een eind weg wonen, van de kust tot aan de Duitse grens en van Noord-Holland tot België. Stiekem hoop ik dat pupje Geel een beetje in de buurt mag blijven. Maar uiteraard is het belangrijkste dat ze een liefdevol forever home mag krijgen!.

De dagelijkse bezigheden staan eigenlijk alleen maar in het teken van de honden wat natuurlijk zo hoort en heerlijk is! Ondanks de griep die mij nu toch echt te pakken heeft moeten er puppy-maaltijden worden gemaakt, de puppyren moet worden uitgesopt en geregeld foto’s worden gemaakt!
Ook Gina en Daisy willen eten en moeten meerder keren worden uitgelaten! Gina krijgt maar liefst 5x per dag te eten want ze bgint nu toch wel mager te worden. Maar de pups gaan vaker en vaster voer krijgen dus vanaf nu gaat Gina hopelijk weer een beetje aankomen en langzaamaan weer in shape komen! Er moet natuurlijk ook veel worden geknuffeld en gespeeld. Het is druk maar het is de meest fantastische dagtaak die er is!!!Gelukkig is Ruud heel veel thuis want deze tijd van het jaar ligt zijn werk redelijk stil en helpt hij mee maar ziet en geniet er ook meer van. En wat het huishouden betreft……de belangrijkste dingen gebeuren maar strijken en ramen zemen; ach dat kan best even wachten. Daisy voelt zich af en toe wel een beetje achter gesteld en wil dan heerlijk eigenwijs even niet luisteren of ze dringt zich op terwijl we met de pups bezig zijn. Ze houdt alles in de gaten en is erg lief voor ze. Ondertussen pikt ze soms wel het puppyspeelgoed. Ze sloopt het niet maar verzamelt het op haar eigen bed, gek Deesebeest!

11 Januari 2016

Alweer een week voorbij! Bah, het gaat veel te hard. Maar we klagen niet want het gaat super met mama Gina en haar kroost! Ook pupje Geel gaat als een speer, ze is inmiddels zelfs niet meer de lichtste in gewicht! Grote zus Daisy vindt zichzelf zo af en toe wel een beetje zielig en is soms beledigd want het baasje en vrouwtje zijn erg druk met de pups. Ze is wel heel erg lief voor de puppy’s en zou zich er graag mee gaan bemoeien maar omdat ik haar verdenk van een lichte schijnzwangerschap, want ze laat o.a.’s morgens haar brokken staan en wil niet echt graag naar buiten (behalve dan in de tuin). En ondanks dat ze, net als Gina, opspringt als er een puppy ligt te piepen omdat het bijvoorbeeld niet lukt om om te rollen of dat hij/zij onder 3 broertjes en zusjes ligt, laten we haar nog maar niet in de puppyren. Als de puppyren verschoond wordt dan moet het hele spul even ernaast liggen en dan komt Daisy natuurlijk ook even kijken.

De eerste grote stap naar vrijheid is ook gemaakt want de werpkist is weer verhuisd naar zolder en de pups zitten nu in de puppyren; dit gaf wel enige onrust bij de kleine frutsels want dat vonden ze wel heel veel ruimte ineens. Sommige pups vonden het zelfs een beetje eng want nu moesten ze ineens veel meer hun best doen om mama Gina te bereiken en als je nog niet van die stevige pootjes hebt is dat een hele opgave!

De pups wegen nu tussen de 1,4 en 1,6 kilo. De afgelopen week heb ik voor de nacht wel alle pups een flesje aangeboden zodat ze met een volle buik gingen slapen. Dan konden wij dat namelijk ook! Gisteren hebben de pups voor het eerst pap gekregen. Puppymelk met gemalen puppybrokken en rijstebloem. Ze vonden het heerlijk en de verwachte ondergekliederde bende viel reuze mee. Maar toen het bijna op was en de ene na de andere pup voldaan was mocht mama Gina erbij om de restjes op te likken en de pups te wassen.

Zondag zijn ook de baasjes van papa Buffel naar de pups komen kijken. Rob en Jacqueline Boots van Jarostaffs waren heel benieuwd naar het eerste nageslacht van Buffel en waren ook zeer enthousiast over de pups.
Voor alle pups hadden zij een kadootje meegebracht; superleuk en die worden uiteraard toegevoegd aan het puppypakket. Op 6 februari dan organiseren we een puppyparty in de kantine van de Kynologen Vereniging in Nieuwegein waar Rob en Jacqueline samen met Buffel ook aanwezig zullen zijn. We zetten dan een gedeelte af voor de puppy’s waar ze kunnen spelen en waar natuurlijk volop geknuffeld kan worden. We nemen speelgoed en kleden mee en voor de toekomstige pupeigenaren is er uiteraard een kopje koffie of thee met wat lekkers. De uitnodiging volgt via de mail!

4 Januari 2016

Gelukkig Nieuwjaar!!! Zo, alle drukte van de feestdagen is weer voorbij. Inmiddels zijn de pups 2 weken en 2 dagen oud en ze groeien als kool. Wel voer ik nog geregeld met een flesje bij want soms (met name ’s nachts) dan liggen er een paar te krijsen van de honger. Mama Gina wordt behoorlijk leeggetrokken. Maar als er dan een paar liggen te slapen en Gina houdt het weer even voor gezien dan moeten die wachten tot de ‘volgende ronde’. Tja en als je honger hebt dan moet je een keel opzetten, net zoals baby’s doen. Dus krijgen de pups die lichter in gewicht zijn, wakker zijn en honger hebben 3x per dag een flesje aangeboden.

Super trots op ons lieve meisje!

Oud en Nieuw zijn we goed doorgekomen. De pups hebben er niets van meegekregen en Daisy vond het zoals altijd, ook niet interessant maar Gina daarentegen heeft zich kranig gedragen! Gina is behoorlijk bang en had vorig jaar Adaptil tabletten en een Thundershirt aan. Beide waren deze keer niet aan de orde; tabletten niet vanwege de zogende pups en een Thundershirt niet omdat het simpelweg in de weg zou zitten om de pups te kunnen voeden. Wel de Adaptil spray gebruikt en op haar kussen gespoten maar verder konden we niet veel anders doen dan er voor haar zijn.

In de dagen voor Oud en Nieuw ging het best goed, een enkele knal, maar Gina reageerde nauwelijks gelukkig maar toen op Oudejaarsdag in de middag naast ons het carbid schieten begon lag ze toch te bibberen onder
de bank. Ook daar had ik een kussen neergelegd en Adaptil opgespoten.

Bibberend onder de bank

Maar op een gegeven moment werd het haar toch echt te gek! Daar waar ik liep, stond of zat daar hing Gina aan mijn been. Ik heb toen ruim 2 uur in de puppyren naast haar gezeten. Ons meisje heeft zich echt kranig gehouden.

Met z’n allen in de puppyren

’s Avonds waren we het grootste deel van de avond samen en dat gaf voor Gina ook rust. Tijdens het vuurwerk om 12 uur lag ze bij de pups in de werpkist. We hadden de gordijnen dicht gedaan, de verlichting allemaal aan en de televisie, wat harder dan normaal, op een muziekprogramma gezet. In het begin ben ik erbij gebleven om te zien hoe ze reageerde. Maar ze bleef relatief rustig, wel wat hijgen, maar ze lag nog steeds bij haar pups! Pas toen ik zag dat het goed ging ben ik even naar buiten gegaan om Nieuwjaar te wensen. En na 20 minuten was het nog precies zoals ik haar had achtergelaten. Vanaf toen kwam de rust weer terug en stopte ook het hijgen.

Pupje Geel is het kleinste meisje en ook het meisje wat in het begin wat moeite had om aan te komen in gewicht daarom ben ik haar gaan flessen maar haar niet alleen want 7 puppenkindjes is nu eenmaal best een boel als je die allemaal te eten moet geven;dus kregen ook de anderen soms een flesje aangeboden. Dat is nog steeds zo maar vooral voor de nacht want anders zorgen ze er wel voor dat we ’s nachts wakker worden……


Pupje Geel was ook regelmatig aan het pruttelen tijdens het drinken maar dat gebeurt wel vaker bij jonge pups en gaat vaak vanzelf over; dus maakten we ons daar ook niet druk om. We hadden tenslotte bij het vorige nest Saartje en die kon behoorlijk pruttelen! Maar pupje Geel was ook best gulzig en ik moest uitkijken dat ze zich niet verslikte wat natuurlijk wel een paar keer is gebeurt helaas. Maar ze groeit goed en is een pittige kleine tante! Toch was het gisterochtend niet goed. Ons kleinste puppenkind leek niet zo fit en reageerde niet zoals anders, zonder twijfel heb ik direct naar Dierenklinniek Sleeuwijk gebeld en konden we direct komen. Pupje Geel is grondig onderzocht en we kregen te horen dat ze er mooi en gezond uitziet! Ze liet ook zien goed op de vingers van de dierenarts te kunnen zuigen. Haar hartje klonk goed, haar reacties waren goed en haar vochtgehalte en algehele conditie waren prima. Maar toen haar longetjes gecontroleerd werden hoorde de dierenarts toch een beetje gerommel en moest hij constateren dat ze toch een lichte ontsteking had. Ze kreeg een vitamine-injectie en een antibiotica kuurtje. Maar ze is na 1,5 dag alweer veel tieriger gelukkig!

Helemaal uitgeput weer gauw terug naar huis

De afgelopen weken heeft mijn ‘onderbuik’-gevoel me gebracht tot juiste keuzes. Zoals bij de dikte van Gina tijdens de dracht; uit de rontgenfoto bleek dat er meer pups op komst waren dan verwacht en toen de bevalling zich aandiende; na 3 dagen voorweeën hebben we besloten tot een keizersnede. Maar ook met eerder beschreven verhaal over pupje Geel had ik het bij het goed eind. Dit gevoel heb ik ook bij mensen blijkt……

We hadden iemand op de lijst staan die interesse had in een reutje. Zoals we altijd doen, hadden we ook deze keer een kort vragenlijstje gestuurd waar ook gelijk de volledige NAW-gegevens konden worden ingevuld. Simpele vragen of men ook nog bij een andere fokker op de lijst staat en hoe de gezinssamenstelling eruit ziet; hele normale vragen. Maar blijkbaar kan je die toch op een lompe korte manier beantwoorden waardoor ik al mijn twijfels kreeg. Maar je moet mijn inziens iemand het voordeel van de twijfel geven want niet iedereen is communicatief goed geschoold of al dan niet handig op de computer. Ik kreeg nieuwjaarsdag nog de vraag of de honden de jaarwisseling goed waren doorgekomen; dit vond ik een positief bericht. Maar daags erna kreeg ik heel laat op de avond een sms-beriecht met de tekst: ik heb er nog een keer bekeken maar zie er toch vanaf. Geen goedenavond, dank je wel of wat dan ook, meer dan dit was het niet. Onbegrijpelijk, De betreffende persoon had nog niet 1x onze schatten ‘live’ gezien! Ach beter nu tot de conclusie komen dan over een maand. Alleen zo jammer van de tijd die je in zo iemand stopt… het wel en wee van een fokker!

Maar gelukkig kan het ook anders!!!! We hebben afgelopen weekend 3x gelukkige mensen op bezoek gehad en die voor meer dan 100% voor een pup willen gaan. Zo is er nu definitief 1 reu ‘vergeven’ en 2 teefjes. Zoals we bij voorgaande nesten ook hebben gedaan is dat we de toekomstige eigenaren vragen of ze al een naam weten voor hun nieuwe metgezel. En ja, daar was ook al over nagedacht. Zo heet het pupje met het groene bandje vanaf nu Jari, het teefje met het paarse bandje gaat Mika heten en het pupje met het bandje in de kleur aqua, Tara. En als je dan hoort dat mensen zelfs al plannen maken om samen met hun toekomstige hond op vakantie te gaan en als je onverwacht verwend wordt door superblije pupkopers dan weet je dat het goed zit en dat ook dit nest weer antastische baasjes gaan krijgen! Oke, het gaat niet vanzelf maar alle tijd, slapeloze nachten maar vooral liefde zullen het wederom meer dan waard zijn….

30 maart 2014

Zondag, rustdag! Het is stil in huis maar eerlijkheidshalve ben ik blij dat ik gistermiddag,na het vertrek van Saar, gelijk ben gaan schoonmaken en dat mijn huisje er weer uit ziet zoals het hoort. Ook Gina en Daisy hebben de rust weer gevonden en genieten volop van de aandacht die weer helemaal voor hun samen is.

Afgelopen week heb ik definitief besloten om (voorlopig, voor dit seizoen) te stoppen met flyballen met Gina. We hebben het 2 achtereenvolgende lessen geprobeerd; Gina was vol goede moed begonnen maar al na 10 minuten veranderde haar houding en gedrag waaruit bleek dat ze zich herinnerde dat we het vorige seizoen zijn gestopt vanwege het vele vuurwerk wat al in oktober afgestoken werd. Normaal gesproken is ze al veel alerter en waakser als het donker is dus heb ik bedacht dat het misschien een idee is om in het najaar overdag met haar te gaan trainen en dan de beginnerscursus behendigheid te doen op zaterdagochtend. Ze vindt het leuk om te spelen en bezig te zijn dus wie weet is dit voor haar een nieuwe uitdaging. Voor nu gaat ze lekker bijkomen van de drukke tijd die achter haar ligt en stukje bij beetje terugkomen in shape.

Het was een pittig weekje! Emotioneel, mooi, genietend en vooral tevreden hebben we afscheid genomen van Koda, Djaily, Jack en Saar. Gelukkig houden we met de meesten wel contact en gaan we elkaar terug zien; in ieder geval op de 2e Staffalicious wandeling die wordt gehouden op zaterdag 21 juni 2014. Op deze dag hopen we dat er zoveel mogelijk Staffalicious nageslacht aanwezig zal zijn en hopelijk ook de vaders van de puppy’s met hun baasjes.

Ook aan de puppy’s konden we de laatste week merken dat na het vertrek van hun broertjes en zusje er meer aandacht te halen was en dat de puppy’s daar ook volop van genoten; het was voor iedereen een beetje overzichtelijker. Nog een paar keer hebben de puppy’s heerlijk met z’n viertjes rond gehuppeld in het gras en met z’n allen gespeeld op het terras bij de blokhut. Toen alleen Jack en Saar nog bij ons waren begonnen ze niet alleen met elkaar maar ook meer met Gina en Daisy te spelen en ze uit te dagen.

Zoals ik al had verwacht viel het afscheid nemen van onze laatste 4 puppenkindertjes me niet altijd mee. Dag lieve stoere Koda, dag vriendelijke knuffelige Djaily,dag lekker ventje Jack, en natuurlijk ons bijzondere puppenkind; dag vrolijke hartendief Saar!

Maar de tranen waren het allemaal meer dan waard. Het waren (ruim) 8 fantastische weken! Heel intensief en druk maar de vele mooie momenten die de 7 prachtige puppy’s van Gina en Rossi ons gegeven hebben hadden we niet willen missen. Wij hebben het met liefde gedaan en zullen het een volgende keer net zo doen! Het deed ons goed om te zien dat de baasjes allemaal super enthousiast, blij en gelukkig zijn met hun nieuwe gezinslid; we hebben veel complimenten en cadeautjes, kaartjes, prachtige bossen bloemen en planten en zelfs een geweldig leuke taart mogen ontvangen. Iedereen nogmaals bedankt! Door de leuke en lieve berichtjes, foto’s en filmpjes die we hebben gekregen weten we dat het goed gaat met de puppy’s.

24 maart 2014

En toen waren er nog maar 4! Inmiddels hebben we afscheid genomen van Rambo, Nico en Zizou. Net als met mensen is het met een nest puppy’s ook zo dat je met de een meer een klik hebt dan met de ander en dan is het dus ook niet gek dat je bij de een meer moeite hebt met afscheid nemen dan bij de ander; en zoals ik al voorspeld had……ik heb het niet geheel droog kunnen houden. Het ga jullie goed en wij wensen Rambo, Nico en Zizou en hun baasjes heel veel geluk, gezondheid en vooral veel liefde toe!

Tot onze grote verassing is er bij de baasjes van Rambo een paar weken eerder dan gepland een babyjongetje geboren. Bij deze nogmaals van harte gefeliciteerd. We hopen dat jullie deze drukke tijd goed door zullen komen en dat jullie van zowel zoon als pup volop kunnen genieten.

De afgelopen week hebben we heerlijk met de honden buiten op het gras of op het terras gespeeld. Het weer was ons dan ook goed gezind! Bijna allemaal vonden ze het leuk om door de tunnel, die ik had neergelegd op het gras, heen te lopen en soms zelfs te rennen. Het was leuk om te zien wie er voorzichtig was en wie er soms onverwacht ineens als een dolle doorheen renden. Rambo en Nico hebben een ontwormingtabletje meegekregen en de rest is door ons voor de 3e keer ontwormd; zoals verwacht zonder problemen, braaf het pilletje geslikt in een balletje vers vlees.

Uiteraard heb ik weer veel foto’s gemaakt; zo ook nog foto’s van de zusjes en de broertjes. De zgn. 8 weken foto’s voor op de website zijn iets eerder genomen om zo toch nog een volledig beeld van alle honden te krijgen. Ze zijn er niet minder leuk om!

De zusjes
De broertjes

17 maart 2014

Langzaamaan ben ik al een beetje afscheid aan het nemen want de pups zijn vandaag 7 weken oud en over een paar dagen gaat de eerste pup het nest verlaten. Vandaag heb ik samen met Mike foto’s gemaakt. Een mooie herinnering aan de puppenkindjes van ons Staffalicious B-nest.De afgelopen week hebben de pups steeds vaker los gelopen, zo’n 3x, soms 4x per dag; in de keuken of als het weer het toeliet lekker buiten. Om de beurt spelen met Gina en Daisy op het gras of met z’n allen op het terras voor de blokhut. Heel veel lol hebben ze dan en daarna zijn ze lekker moe zodat ze weer heerlijk in de kamerkennel in huis een tukkie kunnen doen. Ze zijn er steeds meer aan toe om nieuwe dingen te ontdekken. Alle pups zijn ook om de beurt, op de arm, mee geweest naar buiten om vast een beetje aan het verkeer te wennen. Een enkeling heeft ook een klein stukje meegelopen aan een riempje maar er is zoveel nieuws buiten het hek te beleven dat het soms toch best wel een beetje eng kan zijn.

Op donderdag 13 maart zijn de pups gechipt door mevrouw Annette v/d Meijden van de Raad van Beheer. AU, dat deed veel meer pijn dan het prikje van de dierenarts. Maar direct erna hebben ze lekker te eten gekregen en al snel rolden ze alweer over elkaar heen door de kennel. De puppy’s zijn nu ook allemaal geregistreerd in de databank. De puppymappen zijn bijna helemaal gevuld en de administratie is bijgewerkt. Ook de puppypakketten staan klaar om met de puppy’s mee te gaan naar hun nieuwe thuis. Veel, echt heel veel foto’s heb ik per pup geselecteerd om straks CD-tjes te branden voor hun baasjes zodat ze de eerste weken van het leven van hun pup terug kunnen kijken.


Het is ook heel erg leuk dat er zoveel mensen willen komen knuffelen en dan worden Gina en Daisy, en soms ook de puppy’s verwend met koekjes of wij met bloemen, kaartjes of iets lekkers; wat wij ook erg leuk vonden was de fotokaart die wij kregen van Asta! (A-nest). In de kaart stond een superleuke tekst, namens Asta door de baasjes geschreven.

10 maart 2014

Naast alle puppendrukte is het seizoen voor het sporten met de honden ook weer begonnen dus afgelopen zaterdag is Daisy weer lekker gestart met Behendigheid! En het ging, na maanden winterstop, hardstikke lekker. Super om weer bezig te zijn! Woensdag is het de beurt aan Gina. Het flyballen zal niet vanzelf gaan en we zullen, vanwege de hangbuik, een ‘Medical Petshirt’ (rompertje) bij haar aandoen zodat ze niet steeds tegen de hordes tikt met haar tepels. Ook zullen we op het laagste niveau springen. Het maakt allemaal niet uit als Gina het maar weer leuk vindt daar gaat het om!

Wat een heerlijk weer! Daar treffen we het echt heel erg mee! Inmiddels vinden de pups het heerlijk om naar buiten te gaan; we hebben de buitenren verplaatst naar de vlonder achter het huis vanwege de wind en daar hebben ze gistermiddag heerlijk gespeeld en geluierd. Er is weer heel wat afgeknuffeld en er wordt volop gespeeld met Gina en Daisy. Meerdere keren per dag spelen de pups los in de keuken en dat is altijd dikke pret!

Papa Rossi is zijn kroost komen bekijken! Afgelopen zaterdag zijn Jan-Willem en Petra samen met kleine Emma en stoere bink Rossi gezellig nog een keertje bij de pups komen kijken. Rossi vond het wel interessant en heeft in de puppyren zijn kroost van dichtbij bekeken maar volgens mij vond hij ravotten met Gina en Daisy in de tuin even leuk.

Vandaag was een stressvol dagje voor de pups want vanmorgen zijn ze gewogen op de nieuwe weegschaal om vervolgens weer ontwormd te worden met dat ‘vreselijk vieze spul’. Bah bah, wat vonden ze het smerig; de volgende keer is het gelukkig een pilletje. Het gemiddelde gewicht van de pups was vandaag op de leeftijd van 6 weken; 3000 gram. En daarvan was Saar de lichtste met een gewicht van 2330 gram en Rambo de zwaarste met een gewicht van 3485 gram. Vanmiddag was hun eerste autoritje, naar dierenarts Nicolette Reijneveld van DAP Benschop, voor de eerste inenting en controle. Driedubbele stress maar alle pups hebben nu hun paspoort. Gelukkig is het net als met baby’s; ze zullen deze ervaring zich niet meer herinneren.

We hebben de dag toch nog verrijkt met een vrolijke bezigheid, nl. samen met Gina en Daisy op het gras gespeeld. Eerst Nico en Jack, daarna Rambo en Koda en als laatste de dames Zizou, Djaily en Saar. Dat was dolle pret en ze renden heerlijk achter elkaar aan. Voor sommigen was het even wennen maar er waren er ook bij die alweer verder wilden, dwars door de ‘zandbak’ en ook even op het grind. Daarna lekker de buikjes vol gegeten, een slokje bij Gina en toen heerlijk knorrend en druk dromend van alle indrukken van vandaag in diepe slaap…….