Eindelijk nieuws!
Op zondag 1e Pinksterdag, 20 mei 2018 zijn ze geboren. De puppy’s van Charlie en Boy.
Stuitbevalling en troebel vruchtwater dus snel helpen verlossen
Na 2 onrustige nachten, begon de bevalling zondagochtend door te zetten.
De aanloop duurde best lang maar toen Charlie begon te persen kwamen er tussen 15.30 uur en 17.05 uur 5 pups ter wereld.
Nummer 6 kwam een uur daarna maar nummer 7 liet erg lang op zich wachten. Zó lang, dat we rond 23.00 uur besloten de dienstdoende dierenarts van Dierenkliniek Benschop/Ouderwater te bellen. Dierenarts Lucy van Marwijk vond 5 uur er tussen voor de laatste pup, reden genoeg om in te grijpen en de laatste pup dan toch maar te halen d.m.v. een keizersnede. Dus alles pakken en klaar maken om te vertrekken. Zelf ook even opfrissen en een andere broek aan, ik was dus boven toen Ruud ineens riep dat ik moest komen. Pup nummer 7 had toch besloten om uit zichzelf te komen; GELUKKIG!
Maar de reden waarom we dit heugelijke nieuws niet gelijk hebben gedeeld is omdat we helaas afscheid hebben moeten nemen van een teefje. Dat is heel erg spijtig maar kan nu eenmaal gebeuren. Maar vooral ook omdat Charlie vrijwel gelijk na de bevalling ziek werd. Ze had enorme last van naweeën, het is ook niet niks om in anderhalf uur tijd 5 pups te werpen. Ze bleef maar hijgen, het was natuurlijk ook erg warm zomerweer. Charlie kreeg steeds opnieuw een koude koelband om en ik probeerde haar liezen en oksels ook steeds met natte doeken te koelen. Voor de zekerheid kwam maandagochtend, dierenarts Alix van Zijl thuis om haar te controleren. Charlie kreeg pijnstillers vanwege de naweeën en de enorm zware melkklieren. Maar het ging echt niet goed, ze was verre van zichzelf, dus ’s avonds met het hele spul naar de kliniek in Oudewater waar ze bloed hebben afgenomen om te controleren of ze een calcium tekort zou hebben.
De waardes van de nierfunctie, glucose en calcium waren goed. Omdat ze geen uitvloeiing had en dus ook koorts werd er door dierenarts Joni Aarse besloten dat ze antibiotica erbij kreeg. Maar ze kreeg ‘s nachts nog hogere koorts (40,3) en dat heeft mij doen besluiten om Ruud wakker te maken en midden in de nacht naar dierenkliniek Sleeuwijk te rijden. Charlie had totaal geen rust, ze heeft anderhalve dag lang gehijgd en ze was vreselijk onrustig waardoor de pups soms geen kans kregen om te drinken. Eenmaal in Sleeuwijk, om 04.30 uur, kreeg Charlie een sedatie om haar tot rust te laten komen en is er opnieuw bloed geprikt. Wederom waren de waardes goed maar door het beeld wat Charlie liet zien heeft dierenarts Imkamp toch besloten om haar calcium in te spuiten.
1 zwart teefje (misschien donker brindle) met een klein beetje wit
1 wit teefje met een zwarte vlek op d’r kontje
1 rood reutje
1 rood reutje met een witte rand om zijn nek
1 wit reutje met rode platen
1 wit reutje met zwarte (misschien donker brindle) platen
Toen we ’s morgens om 9.15 uur weer thuis waren was Charlie nog steeds een beetje suffig en voor het eerst ging ze toen languit in de werpkist liggen. Hiermee was het leed echt nog niet geleden maar de pijnstilling, antibiotica en calcium moesten nu hun werk gaan doen. Uiteraard wil je dit allemaal liever niet maar een keus was er niet! Woensdag ochtend zag ik voor het eerst weer in de ogen van Charlie dat ze weer de oude begon te worden. Er kwamen steeds meer momenten van rust. En vanaf dat moment ging het steeds een beetje beter. Ik heb ruim een week bij haar geslapen, nou ja…..in 4 nachten 7 uur is niet echt veel. Vrijdagochtend kwam ze bij me op het matras liggen en toen heb ik haar verteld dat het echt de laatste nacht was dat het vrouwtje beneden had geslapen en heel graag weer naar haar eigen bed wilde gaan. Maar uiteraard wel met de camera op mijn nachtkastje.
Het genieten is voor Charlie en ons begonnen maar ook ‘oma’ Gina en ‘tante’ Daisy zijn reuze nieuwsgierig naar de pups en Charlie is zo lief dat ze het ook zonder gegrom toelaat om hun te laten snuffelen. Alle pups groeien goed en 3 zijn er nu al meer dan 500 gram. Trots op ons roedeltje!
Published by