Maandagochtend 27 januari 2014 in de nog nachtelijke uren zijn Gina en Rossi de trotse ouders geworden van 4 reutjes en 3 teefjes; het Staffalicious B-nest is geboren! Zondag 26 janauari voelde Gina zich de hele dag niet zo lekker, ze lag maar een beetje voor de werpkist en had geen zin om te eten. Ze wilde vaak naar buiten om te plassen en lag soms ook een beetje te kreunen en te steunen; allemaal tekenen van aankomende bevalling. Toch duurde het nog tot laat in de avond voordat het eindelijk echt begon. Uiteindelijk zijn we de gehele nacht opgebleven want de laatste pup kwam pas om 05.35 ’s morgens. Alle pups hadden een mooi geboortegewicht tussen de 260 en 300 gram. En na de eerste 24 uur zijn zelfs bijna alle pups al in gewicht toegenomen. Tijdens de bevalling is Daisy continu in de buurt gebleven en nu dat de pups er zijn is ze zelfs waakser dan anders. Gina is heel erg beschermend naar haar pups en laat goed zien en merken, op een juist manier, dat het haar kroost is. Ze is een goede lieve moeder!
De afgelopen 2 weken waren niet alleen zwaar voor Gina. Want tjonge wat was ze dik! Het voelde voor ons ook als een emotionele achtbaan. Op 17 januari hebben we afscheid moeten nemen van onze Pepper. Op de leeftijd van 15 jaar, 6 maanden en 6 dagen hebben we haar laten gaan. Ze was al behoorlijk doof en had last van staar. Al een paar weken zagen we dat ze veel sliep en ook heel erg diep sliep zodat we haar soms echt wakker moesten maken. Ze liep nog wel mee met Gina en Daisy en liet zich graag opwarmen door hen; vooral Daisy was de laatste tijd erg vaak in de buurt van Pepper. Maar soms had ze ineens weer haar bekende gekke bui en dan rende ze als een malle over het gras in de tuin. Vrijdagmiddag 17 januari zag ik aan Pepper dat ze zich niet lekker voelde en hing ze tegen mij aan op schoot. Het ging helaas heel snel slechter, ze ging ook spugen en liet alles lopen. Na overleg met de dierenarts dachten we dat we het nog wel even konden aankijken maar uiteindelijk wilde ik zo niet de nacht in. Niet voor Pepper, niet voor de andere 2 en ook niet voor ons zelf want die les had ik wel geleerd bij het overlijden van Dusty; bij uitstel wordt het alleen maar slechter en moeilijker! ’s Avonds om 22.00 uur hebben we haar in laten slapen bij de dierenarts en haar meegenomen zodat Gina en Daisy ook afscheid van haar konden nemen. Hartverscheurend vond ik het om te zien hoe Daisy met haar neus tegen Pepper aantikte; of ze wilde zeggen: he wordt eens wakker……. De volgende dag heeft Ruud haar thuis begraven naast haar maatje Dusty. Dag kleintje, dag ouwe gek, Peppertjuh, we hebben van je genoten en gaan je vreselijk missen! Je hebt voor altijd een plekje in mijn hart!
In 14 dagen tijd afscheid moeten nemen van ruim 15 jaar liefde van en voor Pepper naar een veel aandacht vragende Daisy en een hoogzwangere Gina, een lange bevalling en een nest met 7 prachtige puppen! Pffff, dat heeft heel wat tranen gekost en moet even een plekje krijgen…….
Published by