Gelukkig Nieuwjaar!!! Zo, alle drukte van de feestdagen is weer voorbij. Inmiddels zijn de pups 2 weken en 2 dagen oud en ze groeien als kool. Wel voer ik nog geregeld met een flesje bij want soms (met name ’s nachts) dan liggen er een paar te krijsen van de honger. Mama Gina wordt behoorlijk leeggetrokken. Maar als er dan een paar liggen te slapen en Gina houdt het weer even voor gezien dan moeten die wachten tot de ‘volgende ronde’. Tja en als je honger hebt dan moet je een keel opzetten, net zoals baby’s doen. Dus krijgen de pups die lichter in gewicht zijn, wakker zijn en honger hebben 3x per dag een flesje aangeboden.
Oud en Nieuw zijn we goed doorgekomen. De pups hebben er niets van meegekregen en Daisy vond het zoals altijd, ook niet interessant maar Gina daarentegen heeft zich kranig gedragen! Gina is behoorlijk bang en had vorig jaar Adaptil tabletten en een Thundershirt aan. Beide waren deze keer niet aan de orde; tabletten niet vanwege de zogende pups en een Thundershirt niet omdat het simpelweg in de weg zou zitten om de pups te kunnen voeden. Wel de Adaptil spray gebruikt en op haar kussen gespoten maar verder konden we niet veel anders doen dan er voor haar zijn.
In de dagen voor Oud en Nieuw ging het best goed, een enkele knal, maar Gina reageerde nauwelijks gelukkig maar toen op Oudejaarsdag in de middag naast ons het carbid schieten begon lag ze toch te bibberen onder
de bank. Ook daar had ik een kussen neergelegd en Adaptil opgespoten.
Maar op een gegeven moment werd het haar toch echt te gek! Daar waar ik liep, stond of zat daar hing Gina aan mijn been. Ik heb toen ruim 2 uur in de puppyren naast haar gezeten. Ons meisje heeft zich echt kranig gehouden.
’s Avonds waren we het grootste deel van de avond samen en dat gaf voor Gina ook rust. Tijdens het vuurwerk om 12 uur lag ze bij de pups in de werpkist. We hadden de gordijnen dicht gedaan, de verlichting allemaal aan en de televisie, wat harder dan normaal, op een muziekprogramma gezet. In het begin ben ik erbij gebleven om te zien hoe ze reageerde. Maar ze bleef relatief rustig, wel wat hijgen, maar ze lag nog steeds bij haar pups! Pas toen ik zag dat het goed ging ben ik even naar buiten gegaan om Nieuwjaar te wensen. En na 20 minuten was het nog precies zoals ik haar had achtergelaten. Vanaf toen kwam de rust weer terug en stopte ook het hijgen.
Pupje Geel is het kleinste meisje en ook het meisje wat in het begin wat moeite had om aan te komen in gewicht daarom ben ik haar gaan flessen maar haar niet alleen want 7 puppenkindjes is nu eenmaal best een boel als je die allemaal te eten moet geven;dus kregen ook de anderen soms een flesje aangeboden. Dat is nog steeds zo maar vooral voor de nacht want anders zorgen ze er wel voor dat we ’s nachts wakker worden……
Pupje Geel was ook regelmatig aan het pruttelen tijdens het drinken maar dat gebeurt wel vaker bij jonge pups en gaat vaak vanzelf over; dus maakten we ons daar ook niet druk om. We hadden tenslotte bij het vorige nest Saartje en die kon behoorlijk pruttelen! Maar pupje Geel was ook best gulzig en ik moest uitkijken dat ze zich niet verslikte wat natuurlijk wel een paar keer is gebeurt helaas. Maar ze groeit goed en is een pittige kleine tante! Toch was het gisterochtend niet goed. Ons kleinste puppenkind leek niet zo fit en reageerde niet zoals anders, zonder twijfel heb ik direct naar Dierenklinniek Sleeuwijk gebeld en konden we direct komen. Pupje Geel is grondig onderzocht en we kregen te horen dat ze er mooi en gezond uitziet! Ze liet ook zien goed op de vingers van de dierenarts te kunnen zuigen. Haar hartje klonk goed, haar reacties waren goed en haar vochtgehalte en algehele conditie waren prima. Maar toen haar longetjes gecontroleerd werden hoorde de dierenarts toch een beetje gerommel en moest hij constateren dat ze toch een lichte ontsteking had. Ze kreeg een vitamine-injectie en een antibiotica kuurtje. Maar ze is na 1,5 dag alweer veel tieriger gelukkig!
De afgelopen weken heeft mijn ‘onderbuik’-gevoel me gebracht tot juiste keuzes. Zoals bij de dikte van Gina tijdens de dracht; uit de rontgenfoto bleek dat er meer pups op komst waren dan verwacht en toen de bevalling zich aandiende; na 3 dagen voorweeën hebben we besloten tot een keizersnede. Maar ook met eerder beschreven verhaal over pupje Geel had ik het bij het goed eind. Dit gevoel heb ik ook bij mensen blijkt……
We hadden iemand op de lijst staan die interesse had in een reutje. Zoals we altijd doen, hadden we ook deze keer een kort vragenlijstje gestuurd waar ook gelijk de volledige NAW-gegevens konden worden ingevuld. Simpele vragen of men ook nog bij een andere fokker op de lijst staat en hoe de gezinssamenstelling eruit ziet; hele normale vragen. Maar blijkbaar kan je die toch op een lompe korte manier beantwoorden waardoor ik al mijn twijfels kreeg. Maar je moet mijn inziens iemand het voordeel van de twijfel geven want niet iedereen is communicatief goed geschoold of al dan niet handig op de computer. Ik kreeg nieuwjaarsdag nog de vraag of de honden de jaarwisseling goed waren doorgekomen; dit vond ik een positief bericht. Maar daags erna kreeg ik heel laat op de avond een sms-beriecht met de tekst: ik heb er nog een keer bekeken maar zie er toch vanaf. Geen goedenavond, dank je wel of wat dan ook, meer dan dit was het niet. Onbegrijpelijk, De betreffende persoon had nog niet 1x onze schatten ‘live’ gezien! Ach beter nu tot de conclusie komen dan over een maand. Alleen zo jammer van de tijd die je in zo iemand stopt… het wel en wee van een fokker!
Maar gelukkig kan het ook anders!!!! We hebben afgelopen weekend 3x gelukkige mensen op bezoek gehad en die voor meer dan 100% voor een pup willen gaan. Zo is er nu definitief 1 reu ‘vergeven’ en 2 teefjes. Zoals we bij voorgaande nesten ook hebben gedaan is dat we de toekomstige eigenaren vragen of ze al een naam weten voor hun nieuwe metgezel. En ja, daar was ook al over nagedacht. Zo heet het pupje met het groene bandje vanaf nu Jari, het teefje met het paarse bandje gaat Mika heten en het pupje met het bandje in de kleur aqua, Tara. En als je dan hoort dat mensen zelfs al plannen maken om samen met hun toekomstige hond op vakantie te gaan en als je onverwacht verwend wordt door superblije pupkopers dan weet je dat het goed zit en dat ook dit nest weer antastische baasjes gaan krijgen! Oke, het gaat niet vanzelf maar alle tijd, slapeloze nachten maar vooral liefde zullen het wederom meer dan waard zijn….
Published by